زبانحال امیرالمؤمنین با حضرت زهرا سلاماللهعلیها
ای چــراغ دل ویـــرانـۀ مـن نظری کن به من و خانۀ من خانه بعـد از تو شده غمخانه شـمـع یـاد تـو و مـا پـروانـه گـریه داریم نـهـان از دشمن من به طفلان تو، طفلان بر من زود ای لالـۀ مـن پــژمـردی کـاش هـمـراه مـرا میبـردی همه شب تا به سحـر پیوسته مـیکـنـم نـالـه ولـی آهـسـتـه تا نـظر بر در و دیـوار کـنم یـاد آن پـهـلـو مـسـمـار کـنـم ای حمایتگر من خیز و ببین فـاتـح بـدر شده خـانه نـشـین این سخـن ورد زبانها افـتاد دیـدی آخـر عـلـی از پا افتاد آنکه یک عمر سرافرازی کرد چرخ با هستی او بازی کرد هیچ پرسی به چه روز افتادم رفتی و کردهای دشمن شادم آنکه میخواست ز پا بنـشینم شادمـانـست که من غـمگـینم فـرصتی تا که مناسب جـوید این سخن با دگـران میگـوید رشتـۀ صبـر عـلی پـاره شده چـاره ساز هـمه بیـچاره شده |